ΧΟΥΧΟΥΝΑΚΙ 1999-2003

Η ιδέα για το χουχουνάκι ξεκίνησε από ένα πρόγραμμα, το teddy bear project, του Ι*ΕΑRN (International Education and resource Network, Διεθνές Δίκτυο εκπαίδευσης και Πόρων) και προσαρμόστηκε στις ανάγκες των σχολείων και των μαθητών που συμμετείχαν.

Σκοπός του προγράμματος είναι να γνωρίσουν τα παιδιά έναν άλλο τόπο και τις συνήθειές του μέσα από περιγραφές των ομηλίκων τους. Ταυτόχρονα γνωρίζουν καλύτερα και το δικό τους τόπο για να μπορέσουν να τον περιγράψουν στα παιδιά του άλλου σχολείου. Ανταλλάσσουν προϊόντα κι έτσι έρχονται σε επαφή με νέα προϊόντα ενώ προβάλουν και αυτά του τόπου τους. Γνωρίζονται μεταξύ τους και αποκτούν φίλους για αλληλογραφία σύμφωνα με τα χόμπι και τις δραστηριότητες που αρέσουν στο καθένα.

Το χουχουνάκι είναι ένα απτό και υπαρκτό αντικείμενο το οποίο λειτουργεί σαν συνδετικός κρίκος και φορέας ανταλλαγής πληροφοριών ανάμεσα στους μαθητές. Ένα χνουδωτό κουκλάκι, συνήθως ζωάκι, που σκοπό έχει να ταξιδέψει σ’ όσα περισσότερα μέρη γίνεται και να κάνει όσους περισσότερους φίλους μπορεί.

Το κουκλάκι αυτό διαλέγεται από την κάθε τάξη ανάλογα με τα γούστα των μαθητών και τις επιθυμίες τους κι είναι σημαντικό να τυχαίνει πλήρους αποδοχής από το σύνολο της τάξης. Τα παιδιά του δίνουν ένα όνομα που να σχετίζεται με τον τόπο τους.

Το κάθε χουχουνάκι έχει μαζί και ένα ημερολόγιο, στο οποίο καταγράφει τις περιπέτειες και τις εντυπώσεις του από τα μέρη που επισκέπτεται.

Κάθε τάξη λοιπόν, αφού μαζέψει πληροφορίες για τον τόπο της, φωτογραφίες, χάρτες και προϊόντα χαρακτηριστικά της περιοχής, ετοιμάζει το χουχουνάκι της για ταξίδι και το ανταλλάσσει με μια άλλη τάξη σε κάποιο σημείο της Ελλάδας, που έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για ανταλλαγή. Η συνεννόηση και η εκδήλωση ενδιαφέροντος γίνονται μέσω διαδικτύου κι έτσι τα παιδιά έρχονται σε επαφή με τις νέες τεχνολογίες και τις δυνατότητές τους. Πολλές φορές γίνεται και ανταλλαγή ηλεκτρονικών μηνυμάτων (email) ανάμεσα στους μαθητές των σχολείων.

Το σχολείο μας φέτος συμμετείχε στο πρόγραμμα με δυο τάξεις, τη Β΄ και τη Δ΄. Η Β΄ τάξη αντάλλαξε χουχουνάκι με τη Α΄ και Β΄ του Δημ. Σχολείου Παναγιάς Θάσου, ενώ η Δ΄ με την Γ΄ τάξη του 3^ου Δημ. Σχολείου Σταυρούπολης Θεσσαλονίκης.

Έτσι λοιπόν σύμφωνα με τα παραπάνω, ετοιμάσαμε και στείλαμε τα χουχουνάκια μας, και αντίστοιχα ήρθαν τα χουχουνάκια των άλλων σχολείων. Μιλήσαμε στις τάξεις μας για τη Θάσο και τη Θεσσαλονίκη, φτιάξαμε γωνιές με τις πληροφορίες και τις φωτογραφίες που έστειλαν και φυσικά δοκιμάσαμε τα προϊόντα τους. Μερικά, όπως το σαλέπι που ήρθε από Θεσσαλονίκη, ήταν άγνωστα στα παιδιά. Έτσι τα παιδιά πέρα από τις γνώσεις που κέρδισαν ήρθαν σε επαφή με νέες γεύσεις και αρώματα.

Μετά άρχισε η φιλοξενία των Χουχουνακιών στα σπίτια των παιδιών. Το κάθε παιδί το έπαιρνε σπίτι του για μια μέρα, για να του γνωρίσει την οικογένειά του, τις συνήθειές του, τα χόμπι του, τις δραστηριότητές του και να το ξεναγήσει και σε κάποιο αξιοθέατο της περιοχής. Στο τέλος της μέρας το χουχουνάκι, μέσω του μαθητή φυσικά, έγραφε στο ημερολόγιό του πώς πέρασε τη μέρα του και τι καινούριες γνώσεις και εμπειρίες απέκτησε. Το κείμενο αυτό συνοδευόταν συνήθως από φωτογραφία του παιδιού και ζωγραφιές ή οποιοδήποτε άλλο διακοσμητικό στοιχείο. Μ’ αυτόν τον τρόπο είχαμε εντελώς φυσικά και αβίαστα, γνωριμία των παιδιών με ιστορικά, λαογραφικά, πολιτιστικά ακόμα και αρχιτεκτονικά στοιχεία ενός τόπου.

Όταν το χουχουνάκι περάσει απ’ όλα τα παιδιά της τάξης μαζί με το ημερολόγιο που το συνοδεύει επιστρέφει στο σχολείο απ’ όπου ξεκίνησε, σοφότερο, πλουσιότερο σε εμπειρίες και γνώσεις που ανυπομονεί να μοιραστεί με τους φίλους του και μετά να ετοιμαστεί για το νέο του ταξίδι.

Είναι πολύ σημαντικό να πούμε ότι τα παιδιά ανταποκρίθηκαν στο πρόγραμμα με μεγάλο ενθουσιασμό. Συμμετείχαν όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά της τάξης ακόμα και παιδιά που δύσκολα παίρνουν μέρος σε άλλες δραστηριότητες. Τα χουχουνάκια ήταν καθημερινά αναπόσπαστα μέλη της τάξης και όλοι ανυπομονούσαν να έρθει η σειρά τους για να τα φιλοξενήσουν. Οι λιχουδιές από τον κάθε τόπο ξετρέλαναν τα παιδιά σε βαθμό που ούτε κι εμείς περιμέναμε. Και το πιο σημαντικό ίσως είναι ότι τα παιδιά της Χίου αισθάνονται ότι έχουν φίλους στη Θάσο και στη Θεσσαλονίκη και ελπίζουν ότι κάποια μέρα θα γνωριστούν από κοντά.

Δάσκαλοι και μαθητές δουλέψαμε με φοβερό ενθουσιασμό και περάσαμε όλοι καταπληκτικά με τις τάξεις μας, διασκεδάσαμε αλλά και μάθαμε πολλά ο ένας για τον άλλον. Ήταν για όλους μας μια υπέροχη εμπειρία.