|
Η Θεοτόκος
δεν είναι είδος θεάς, δεν τη λατρεύουμε ως
ισόθεον, την τιμώμεν ως Μητέρα του Υιού του Θεού
και την παρακαλούμε να προσεύχεται και μεσιτεύει
υπέρ ημών. Ο σεβασμός και η τιμή μας προς αυτήν
δεν αντιτίθεται προς την οφειλομένη εις τον
Εναθρωπήσαντα δι’ αυτής προς σωτηρίαν ημών Υιόν
του Θεού. ... Η τιμητική προσκύνηση της Θεοτόκου στηρίζεται στις γραφικές ρήσεις περί της κεχαριτωμένης της ευρούσης χάριν παρά τω Θεω , της δούλης αυτού της μακαριστής εις τας επερχομένας γενεάς. Εις το υπέροχο προφητικό άσμα της κατά την συνάντηση της με την Ελισάβετ, τη μητέρα του Ιωάννου του Προδρόμου και συγγενή της, εις τον οποίο προφητεύει με ταπείνωση τη μελλοντική δόξα της και βλέπει τον θρίαμβο του εξ αυτής σαρκωθέντος Μονογενούς Υιού του Θεού, ο οποίος εποίησε μεγαλεία εις αυτήν «ότι εποίησέν μοι μεγάλα ο δυνατός, ιδού γαρ από του νυν μακαριουσιν με πάσαι αι γενεαί …». Σπανίως προφητική φράση είχε τόσο φανερή και βεβαία έκβαση όσο αυτή. Την πρώτη εκπλήρωσή της βρήκε η προφητεία αυτή στη σύγχρονο κοινωνία όπως διαπιστώνεται από τον μακαρισμό της αφελούς εκείνης γυναικός του λαού «μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε ....». Έκτοτε πραγματοποιείται σε μια διαρκή και αδιάπτωτο πράξη τιμητικής προσκυνήσεως και επικλήσεως των πρεσβειών δι’ όλης της ιστορίας του Χριστιανισμού. Δεν τελείται Θεία Λειτουργία, δε γίνεται προσευχή κοινή ή κατ’ ιδίαν, δεν ψάλλεται ακολουθία, δεν τελείται μυστήριο χωρίς να γίνει ευλαβής μνεία της Υπεραγίας Θεοτόκου και επίκλησης των μητρικών πρεσβειών της. Τα Θεομητορικά άσματα και οι ευχές είναι από τους πλέον υπέροχους ύμνους της Εκκλησίας μας. Οι εορτές της Παναγίας είναι από τις πλέον ευλαβούμενες εορτές της Εκκλησίας μας. Ευγενίου
Α΄ (Ψαλιδάκη) Αρχιεπ. Κρήτης «Λόγος εις την
Παναγία» |