... Και λοιπόν όσα χαρίσματα εμοιράσθηκαν εις όλους τους απ’ αιώνος Αγίους , και όσα αξιώματα έλαβαν μαζί όλοι οι φίλοι του Θεού, τόσο άγγελοι όσο και άνθρωποι , όλα αυτά τα εσύναξε η Παρθένος στον εαυτό της , και μοναχή έχει τα προνόμια όλων.

... Αλλά, Θεομήτωρ Παρθένε , ποίος λόγος μπορεί να επαινέσει το θείο σου κάλλος; επειδή τα εδικά σου χαρίσματα δεν περιορίζονται από λόγους και νοήματα, διότι υπερβαίνουν κάθε λόγο και διάνοια. Όμως είναι συγχωρημένο σε μας να σε επαινούμε, γιατί εσύ δέχεσαι τα εγκώμια με φιλανθρωπία. Διότι είσαι πλήρωμα όλων των χαρίτων και εικόνα ζωντανή κάθε αρετής και καλοκαγαθίας, επειδή αξιώθηκες να κάμεις κάτοικο μέσα στα σπλάχνα σου εκείνο το Θεό, στον οποίο βρίσκονται όλοι οι θησαυροί των χαρίτων. ... Τόσα μεγάλα και υπέρ άνθρωπον αξιώθηκες προνόμια, ώστε και η γέννηση σου να γίνει παράδοξος, και η ανατροφή σου παραδοξοτέρα, και ο απείρανδρος τόκος σου παραδοξότατος ...
   Συ Δε, Παρθένε, στολίσθηκες και στόλισες όλο τον κόσμο με τις ουράνιες υποσχέσεις που έλαβες κατά καιρούς ... Έπρεπε δε βέβαια να είναι ασύγκριτος εις όλα τα χαρίσματα και να λάβει και από τον υιό της ένα θαυμαστό κάλλος και μία εκπληκτική ωραιότητα, εκείνη που έμελλε να γεννήσει τον ωραίο κάλλει παρά πάντας ανθρώπους, διατί και αυτός ο υιός της έμελλε να γίνει ύστερον όμοιος με την Μητέρα του εις το κάλλος και να γνωρίζεται ότι είναι παιδί τοιαύτης αειπαρθένου και από την εξωτερική του προσώπου ωραιότητα, ώστε καθένας βλέποντάς τον να κηρύττει πως ο απάτωρ έχει κατά σάρκα τοιαύτην Μητέρα.

... Δια τούτο λοιπόν ο Θεός που στολίζει τα κρίνα του αγρού περισσότερο από την βασιλική πορφύρα του Σολομώντος, αυτός εστόλισε υπερφυώς και την άχραντον Μητέρα του, από την οποία έλαβε και το ανθρώπινο ένδυμα και την κατεσκεύασε ένα κατοικητήριο και κάθε καλού χωριστά και όλων ομού των καλών , εις τρόπον ώστε μοναχή Αυτή από τους εξ αιώνος ανθρώπους να μη φανεί ελλιπής εις κανένα χάρισμα, αλλά να υπερβαίνει όλους εις όλα με τόσο ασύγκριτο διάστημα, όσο απέχει ο ουρανός από τη γη και τόσο μακράν να φαίνεται εις ημάς τους βλέποντας Αυτήν, καθόσον και οι αστρονόμοι βλέπουν από τη γη τα ουράνια.

Γρηγ. Παλαμά «Εις τα Εισόδια της Θεοτόκου» αποσπάσματα σελ. 11-15.