"Μένει
τοίνυν και μετά τόκον παρθένος η αειπάρθενος
ουδαμώς ανδρί μέχρι θανάτου προσομιλήσασα."
( Ιωαν. Δαμασκηνού, Έκθεση πίστεως 87,100 )
"Τέτοκε χαράν η απείρανδρος παρθένος
΄πέπαυται λοιπόν του προπάτορος η λύπη΄"
( Ρωμαν. Μελωδού, Ωδή Αμφισβητούμενη 2, 83 )
"εμείωσε τον Αδάμ, Έπλασεν αυτόν ο Μονογενής
Υιος του Θεού εν τη Παρθένω, και ούτε την
παρθενίαν πλάττων διέλυσεν, ούτε δια της μήτρας
προελθείν την μήτραν διέφθειρεν"
( Ιωαν. Χρυσοστόμου, Κατά αιρετικών Κεφ. 59 ) |