|
|
|
|
|
|
| Διδακτικοί στόχοι | ||||
Ο μαθητής στο τέλος του μαθήματος να μπορεί: 1. Να διακρίνει σε μια αναφορά τα μόρια από τα άτομα. 2. Να διαφοροποιεί τα στερεά, υγρά και αέρια υλικά από τη δυνατότητα κίνησης των μορίων τους. |
||||
| Βασικές ιδέες μαθήματος | ||||
|
|
||||
| Εννοιολογικές δυσκολίες | ||||
|
Γενικά οι αφηρημένες έννοιες και οι οντότητες που δεν υποπίπτουν άμεσα ή έμμεσα στις αισθήσεις μας παρουσιάζουν δυσκολίες αφομοίωσης και κατανόησης. Τα παιδιά θεωρούν τα σωματίδια (άτομα, μόρια) ενός υλικού ακίνητα, ανομοιόμορφα και ότι μεταξύ τους δεν υπάρχει συνεκτική δύναμη ή/ και κενός χώρος. Επίσης, τους αποδίδουν την ίδια φυσική κατάσταση και παρόμοιες ιδιότητες με αυτές του υλικού από το οποίο προέρχονται (είναι, αντίστοιχα, στερεά, υγρά ή αέρια και έχουν σχήμα, είναι σκληρά, κρύα, ζεστά κλπ.). Οι μαθητές συναντούν δυσκολία στην κατανόηση των μοντέλων των μορίων που αναπαραστώνται με μπάλες κατάλληλα ενωμένες μεταξύ τους και δυσκολεύονται να αντιληφθούν τόσο το μικροσκοπικό μέγεθος των μορίων, όσο και ότι εκατομμύρια και εκατομμύρια σωματιδίων παίρνουν μέρος σε κάθε παρατηρούμενη μεταβολή. Οι ιδέες των παιδιών για τη σωματιδιακή δομή της ύλης εξελίσσονται σταδιακά με την ηλικία από ένα μοντέλο «συνεχών κομματιών», στις μικρότερες ηλικίες, προς αυτό που διδάσκεται στο σχολείο σε μαθητές ηλικίας17 ετών. |
||||
| Λέξεις κλειδιά | ||||
Άτομο, μόριο. |
||||
| Βήματα κατά τη διαχείρηση του μαθήματος | ||||
|
1. Να επιδειχθούν προσομοιώματα (μοντέλα) μορίων λ.χ. υδρογόνου, οξυγόνου, νερού κλπ. 2. Να δοθούν οι αναγκαίες διευκρινήσεις για το εικονικό πείραμα. |
||||