ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ:

Αναγκαιότητα:

Η εισαγωγή της διδασκαλίας της τοπικής ιστορίας στο σχολείο θεωρείται κατ’ αρχάς χρήσιμη, γιατί προσφέρει στο μαθητή την αίσθηση του συγκεκριμένου. Καλλιεργεί στο μαθητή την αγάπη για τον τόπο στον οποίο ζει. Η μελέτη της του επιτρέπει να κατανοεί τον κόσμο που τον περιβάλλει και να εντάσσεται ευκολότερα σ’ αυτόν. Οι μαθητές διδάσκονται να παρατηρούν, να περιγράφουν, να συγκρίνουν και να εξηγούν για ποιους λόγους πήραν τα πράγματα τη μορφή που έχουν σήμερα στο συγκεκριμένο χώρο.

Η επαφή με την τοπική ιστορία είναι περισσότερο επιτακτική σήμερα, που η απειλή της πολιτισμικής αλλοτρίωσης και αποσύνθεσης είναι έντονη. Σήμερα, που η Ενωμένη Ευρώπη προσπαθεί να διαμορφώσει την πολιτιστική της ταυτότητα και την πολιτική της φυσιογνωμία, στην προσπάθειά της να εδραιώσει την κοινωνική της συνοχή, είναι απαραίτητο να γνωρίσει ο Ευρωπαίος τον πολιτισμό του  άλλου, για να μπορέσει να τον κατανοήσει και να τον σεβαστεί. Προηγουμένως όμως είναι απόλυτα απαραίτητο να γνωρίσει το δικό του πολιτισμό, τη δική του πολιτιστική κληρονομιά, τη δική του ιστορία.

Στόχοι:

Η τοπική ιστορία πρώτα πρώτα αποβλέπει στο να ικανοποιήσει την περιέργεια και να ευχαριστήσει το κοινό που επιθυμεί να γνωρίσει την ιστορία του χωριού ή της πόλης και της ευρύτερης περιοχής του. Η σπουδή του τοπικού παρελθόντος, αυτού που προβάλλει μπροστά στα μάτια μας, μπορεί να αποτελέσει μάλιστα την καλύτερη προϋπόθεση για την κατανόηση της γενικής ιστορίας, καθώς ανάμεσα στο τοπικό και στο ευρύτερο πάντοτε υπάρχουν αναλογίες και συνεκτικοί δεσμοί. Η μελέτη της τοπικής ιστορίας αποσκοπεί στην ευαισθητοποίηση των μαθητών, ώστε μέσα από αυτή να προκύψει μια νέα εικόνα, περισσότερο κατανοητή, για τον κόσμο στον οποίο ζουν. Η πρόκληση ενδιαφέροντος είναι ουσιώδης όρος για τη σπουδή του παρελθόντος και την κατανόηση, μέσ’ απ’ αυτή τη σπουδή, του παρόντος και των αιτιωδών σχέσεων που συνδέουν αυτές τις χρονικότητες.

Εφαρμογή:

Το πρόγραμμα εφαρμόζεται στα παρακάτω σχολεία και υλοποιείται αντίστοιχα από τους εκπαιδευτικούς:

1. 1^ο Γυμνάσιο Κέρκυρας (Πετρίδου Αλίκη),
2. 7^ο Γυμνάσιο Κέρκυρας (Μαρτίνος Σπύρος), Γυμνάσιο Σκριπερού (Αρμένης Ιωάννης),
3. 9^ο Δημοτικό Σχολείο Κέρκυρας (Τάτση-Μαρκατσέλη Αικατερίνη),
4. 14^ο Δημοτικό Σχολείο Κέρκυρας (Απέργη-Τριβυζά Μαργαρίτα, Μπρισένιου-Παππά Σοφία),
5. 15^ο Δημοτικό Σχολείο Κέρκυρας (Βλάσσης Κωνσταντίνος).

Συνολικά επτά εκπαιδευτικοί, οι οποίοι παρακολούθησαν ειδικά σεμινάρια, εφάρμοσαν το πρόγραμμα σε 145 μαθητές (75 μαθητές Γ΄ Γυμνασίου και 70 μαθητές ΣΤ΄ Δημοτικού) με συχνότητα διδασκαλίας μία ώρα την εβδομάδα.

Αποτελέσματα:

Τα σχολεία που συμμετείχαν στο πρόγραμμα, ανέπτυξαν δραστηριότητες εντός και εκτός του σχολικού χώρου και πραγματοποίησαν επισκέψεις σε αρχαιολογικούς τόπους, σε μουσεία, σε εκκλησίες, στο αρχείο κ.α., όπου οι μαθητές είχαν ενεργητική συμμετοχή. Η συνολική εφαρμογή του προγράμματος στα σχολεία υπήρξε ιδιαίτερα επιτυχής. Μαθητές και καθηγητές έδειξαν έντονο ενδιαφέρον και ενθουσιασμό για το αντικείμενο. Η συνεργασία μεταξύ διδασκόντων και διδασκομένων σε όλα τα επίπεδα ήταν συγκινητική. Η συμμετοχή και η επιστημονικότητα συνετέλεσαν ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι του προγράμματος (γνωστικοί, δεξιοτήτων και στάσεων). Από την εμπειρία που αποκομίσαμε, ύστερα από ένα χρόνο εφαρμογής του προγράμματος στα σχολεία, πιστεύουμε ότι η εισαγωγή του γνωστικού αντικειμένου της Τοπικής Ιστορίας συνεισφέρει στον εκσυγχρονισμό και την ανανέωση της εκπαίδευσης. Το μάθημα της τοπικής ιστορίας αποδείχτηκε ότι είναι ελκυστικό και ενδιαφέρον για μαθητές και καθηγητές.

Παραδοτέο υλικό:

Το εκπαιδευτικό υλικό που δημιουργήθηκε στα πλαίσια του προγράμματος αποτελείται:

1. Σημειώσεις για τον καθηγητή.
2. Σημειώσεις για το μαθητή.
3. Φωτογραφίες.
4. Διαφάνειες.
5. Υπομνήματα φωτογραφιών και διαφανειών.
6. Διοργάνωση δύο σεμιναρίων επιμόρφωσης εκπαιδευτικών για την εφαρμογή του προγράμματος.
7. Εκπαιδευτική βιντεοταινία, με αντικείμενο την ιστορία της Κέρκυρας.
8. Το σχολικό βιβλίο Κέρκυρα: Εγχειρίδιο Τοπικής Ιστορίας, Αθήνα, Σεπτέμβριος 2000.

Εξοπλισμός Σχολείων:

Tα σχολεία που συμμετείχαν στο πρόγραμμα εξοπλίστηκαν με δύο ηλεκτρονικούς υπολογιστές και έναν εκτυπωτή. Τα τρία Γυμνάσια απέκτησαν επιπλέον από μία τηλεόραση, ένα βίντεο ή μία συσκευή προβολής διαφανειών.