|
|
|
|
|
Υπάρχει μια πόλη που ήταν ωραία και αγνή που την έλεγαν Ψωμόπολη. Όμως αυτή η πόλη δεν βρισκόταν πάνω στη Γη, αλλά στο Φεγγάρι και μάλιστα από την πλευρά που φαίνεται καθαρά ο Άρης. Στην Ψωμοχώρα τα σπίτια ήταν σαν ψωμιά και μπορούσες να φας το σπίτια όλων των ανθρώπων. Και όταν έβρεχε, έβρεχε ψωμί. Συνήθως ο καιρός ήταν βροχερός . Μόνο από το ψωμί τρέφονταν στη Ψωμοχώρα και γι' αυτό δεν υ
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
σχολείο. Εκεί τα βιβλία ήταν όλα από ψωμί και οι μαθητές τα διάβαζαν τρώγοντάς τα. Μια καθημερινή τους συνήθεια ήταν να τρώνε το μεσημέρι μόνο ψωμί, που είχαν μαζέψει από τη βροχή και ύστερα να παίζουν ως το βράδυ. Στη χώρα αυτή δεν υπήρχαν κλέφτες και όλοι ζούσαν ευτυχισμένοι και χαρούμενοι.
Τσαμπίκος Ευαγγελίδης
Μαθητής Ε΄ Τάξης
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Μια φορά και ένα καιρό ήταν δυο καλοί φίλοι, ο Νίκος και ο Γιάννης. Μια ηλιόλουστη μέρα οι δυο φίλοι γυρνώντας απ' το σχολείο, στάθηκαν έξω από ένα κήπο.
-Κοίταξε αυτήν την μηλιά. Πω, πω! Τι ωραία μήλα που έχει, είπε ο Γιάννης. Προτείνω να πηδήξουμε μέσα στον κήπο και να κόψουμε χωρίς να μας δει κανείς.
-Δεν είναι δικά μας τα μήλα και αν το κάνουμε αυτό θα είμαστε κλέφτες, λέει ο Νίκος. Όμως ο Γιάννης είχε κιόλας βρει ένα άνοιγμα στο φράχτη και μπήκε μέσα. Ο Νίκος μάταια προσπάθησε να τον σταματήσει.
-Γιατί το κάνεις αυτό Γιάννη, δεν φοβάσαι μήπως εμφανιστεί
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ο σκύλος που γράφει η πινακίδα;
Εγώ είμαι πιο γρήγορος απ' το σκύλο και πριν με πάρει αυτός μυρωδιά εγώ θα τρώω αυτά τα λαχταριστά μήλα.
Ο Νίκος δεν ήθελε να αφήσει μόνο τον φίλο του . Έτσι θέλοντας και μη, μπήκε και αυτός μέσα. Ο Γιάννης άρχισε να κόβει βιαστικά μερικά μήλα.
Ξαφνικά όμως ακούστηκε ένας μεγάλος θόρυβος. Ο Νίκος τρομοκρατημένος βλέπει ένα σκύλο να τρέχει προς το μέρος τους. Γάβγιζε τόσο πολύ, που τα δυο αγόρια τρέμανε από τον φόβο τους. Τότε ανέβηκαν και τα δυο πάνω στην μηλιά και ο σκύλος γύριζε γαβγίζοντας γύρω από το δέντρο.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
-Ωχ θεέ μου! Λέει ο Γιάννης. Τώρα πώς θα πάμε στα σπίτια μας;
-Στα 'λεγα εγώ είπε ο Νίκος . Θα σκοτεινιάσει και θα είμαστε εδώ μόνοι μας και φοβάμαι το σκοτάδι.
Για καλή τους τύχη όμως ο σκύλος βαρέθηκε και έφυγε. Όμως τα παιδιά το πήρανε το μάθημά τους κατέβηκαν γρήγορα απ΄ τη μηλιά και έτρεξαν μακριά.
''Ποτέ δε θα μπούμε ξανά σε ξένο κήπο΄΄ είπαν και τα δυο αγόρια με μια φωνή τρέχοντας για τα σπίτια τους.
Αποστόλης Παπαϊωάννου
Μαθητής Ε΄ Τάξης
|
|
|
|
|
|
|
