Οι κάτοικοι του χωριού μας έδωσαν πληροφορίες για επαγγέλματα που πια δεν υπάρχουν, καθώς και για παιχνίδια εκείνης της εποχής που σήμερα τα έχουμε ξεχάσει μέσα  στη γρήγορη εξέλιξη της τεχνολογίας.

Ο τσαγκάρης που επισκεύαζε παλιά παπούτσια και έφτιαχνε καινούρια, o ράφτης που επισκεύαζε παλιά ρούχα και έφτιαχνε καινούρια, o σχοινάς που έφτιαχνε σχοινιά, η υφάντρια που έφτιαχνε κλωστές από μετάξι, λινάρι , μαλλί προβάτων και ύφαιναν υφάσματα,  ο γανωματής που γάνωνε παλιά σκεύη, ο καρεκλάς που επισκεύαζε παλιές καρέκλες, ο τροχιστής που ακόνιζε ψαλίδια , μαχαίρια και κλαδευτήρια, ο σουμαράς που έφτιαχνε σουμάρια για τα ζώα, ο κοσκινάς που έφτιαχνε καλάθια και κοφίνια από καλάμια και λυγαριά.

Τα παιχνίδια εκείνης της εποχής δεν έχουν καμία σχέση με

Στα παλιά χρόνια οι άνθρωποι παίρνανε πόσιμο νερό από τα πηγάδια. Ήταν μια πολύ κουραστική διαδικασία. Γιατί το νερό το μετέφεραν με στάμνες και οι στάμνες ήταν πολύ βαριές.                                        Για να μπορέσουν να πλύνουν 

τα ρούχα τους έπρεπε να πάνε πολύ μακριά σε ποτάμια, λίμνες ή ακόμα και στέρνες. Το χειμώνα δεν κάνανε μπάνιο όπως εμείς τώρα κάθε μέρα. Το νερό ήταν λίγο και συχνά αναγκάζονταν να βρίσκουν παρηγοριά